Semnonowie – Sporowie – Zeriuani (Ziarnianie)

Mamy słowa w kontekście, który uporczywie podaje tę samą etymologię tych nazw.

Albis Germaniae Suevos a Cerveciis dividiit: mergitur in Oceanum. & Suevi non sunt nati, sed seminati. Są to gry słowne, *Cerveciis (Cervesia) znaczy piwo po łacinie, ziarno skiełkowane nazwane jest słodem, mające wyjaśnić etymologię, nazwy Suevi.

„*Ceres’(bogini) name was synonymous with grain (ziarno) and, by extension, with bread.” [veci-vetus stary, czyli cer-veci-is (ziarno stare jest) słód to dokładnie stare skiełkowane ziarno]

Wykorzystując powyższe etymologie otrzymujemy jasne znacznie Zeriuani, to Ziarnianie po rosyjsku zernó czyli zernani czyli rdzeń jest ten sam, -i- jest w polszczyźnie czyli byli by to Ziernuanie, dokonało przestawki, lub ktoś lekko przekręcił obcą dla siebie nazwę.

Zeriuani – nazwa określająca nieznane bliżej plemię słowiańskie, wymienione przez Geografa Bawarskiego. Od Zeriuani miały wywodzić swój rodowód wszystkie inne plemiona słowiańskie.

opowieść co do istoty ta sama

„Teraz wypada powiedzieć o Suevach, a nie jeden to lud, jak Chattowie czy Tenkterowie. Zajmują bowiem większą część Germanii, podzieleni na plemiona i związki, chociaż w całości zwą się Suevi. Osobliwością tego ludu jest zaczesywanie włosów na bok i podwiązywanie ich w węzeł. W ten sposób Suevowie odróżniają się od pozostałych Germanów, w ten sposób wolni spośród Suevów od niewolników. U innych ludów rzecz to rzadka i zdarzająca się tylko wśród młodzieży, czy to wskutek jakiegoś pokrewieństwa ze Suewami, czy też – co się często zdarza – naśladownictwa.

Za najstarszych i najznakomitszych wśród Suevów uważają się Semnonowie, a ową starożytność ich pochodzenia poświadcza religia. W oznaczonym czasie wszystkie ludy tej samej krwi przysyłają posłów do lasu uświęconego wyroczniami ojców i pradawnym strachem… właśnie stamtąd wywodzi się lud i tam obecny jest bóg, władca wszystkiego, reszta zaś jest mu podległa i posłuszna. Wiarygodności dodaje temu fortuna Semnonów: zamieszkują sto okręgów, a wielkość ich plemienia pozwala im wierzyć, że stoją na czele wszystkich Suevów.”

https://en.wikipedia.org/wiki/Early_Slavs

„Procopius stated that the Sclavenes and Antes spoke the same languages, but did not trace their common origin back to the Venethi but to a people he called „Sporoi”.[43] Sporoi means „seeds” in Greek (as in ‚spores’) and is equivalent to the Latin word Semnones and Germani as in ‚germs’, ‚seedlings’ or ‚spores’. In this respect, the German linguist Jacob Grimm believed the word Suebi to be the same as Slav. [44] In fact, by the time of Jordanes and Procopius, the former Suebi were called by these authors „Suavi” as in „Suavs”. In this respect, the Bavarian Geographer’s list of Slavic tribes contains at the end a note stating that „Suevi are not born they are sown” ‚seminati’. There is no known evidence as to what language the Suevi of Tacitus spoke. In his description of the emigration (circa 512) of the Heruli to Scandinavia, Procopius locates the Slavs in all of Central Europe (i.e., their current location).”

     Podobna w zarysie etymologia sprzed 16 lat:

 „Naszą rodzimą nazwą było by imię Semnonów ~ siemionów – siemię np. lniane, co słowotwórczo daje nam nazwą siemi – rodziny i ziemi, krzyżując     z ang. pollensis – (na)sienny i z nazwą łać. germen ~ zarodek itp. Czyli siemion, polensis, sporia, germen, wszystko to synonimy będące słowotwórczo związane z naszym imieniem Semnonowie ~ Polacy ~ Sporowie i imieniem German ~ […] Grecy bez wątpienia wiedzieli, że Sporowie to nazwa z dawien dawna Sklawinów i Antów więc nazwę łacińską ‚germen’ nadali mieszanemu nowotworowi etnicznemu łacińsko-finougryjsko-semicko-słowiańskiemu z licznymi elementami Ałtajskimi, który uformował się na zachodzie Słowian, ta nazwa nasienni przynależna jest też Suewom (Słewom), bo znajdujemy o nich informację ”Suevi nie rodzą się lecz sieją”, ale Suewi ~ Słewi to Słowianie.”

Można dodać „pollen grains” (pyłu ziarno – czyli masło maślane).

Jordanes (Getica, 119) „Wenetowie zaś, (…) pochodząc z jednego pnia, występują dzisiaj pod trzema nazwami: Wenetów, Antów i Sklawenów. (…) Ujęta w sieć tych rzek (Tisa, Danubius i Aluta) leży Dacja, którą osłaniają na kształt wieńca strome Alpy (tu: Karpaty). Wzdłuż ich lewego skłonu, który zwraca się w kierunku północnym, od źródeł rzeki Vistuli na niezmierzonych przestrzeniach usadowiło się ludne plemię Wenetów, którzy chociaż teraz przybierają różne miana od rodów i miejsc, w zasadzie są nazywani Sklawenami i Antami.”

Prokopiusz w „Bellum Gothorum” w VI wieku:

Przedtem i Słowianie (Sklaweni) i Antowie jedno mieli imię; albowiem obydwa narody za starodawnych czasów zwano Spory (Σπόρους) dotego, jak mniemam, że σποράδην t.j. rozproszenie po wioskach swoich mieszkali. Dla tej też przyczyny zajmują obszerne ziemie; większa bowiem część krain z tamtej strony Istru w ich jest dzierżeniu.

Prokopiusz podaje inną etymologię, ale zaznacza, że to jest tylko jego mniemanie. Słownik języka polskiego. mniemanie «przekonanie, sąd o czymś, czasem mało uzasadnione lub nieprawdziwe»